Mission statement
Uitgeverij De Oplichterij [ergens licht op werpen] is in 1998 ontstaan in Rotterdam. Uit de vele activiteiten die het cultuurcentrum de Oplichterij in de Witte de Withstraat ontwikkelde ontstond de uitgeverij.
Waaruit anders kan een uitgeverij ontstaan dan uit de liefde voor het geschreven woord.
Waaruit anders dan de liefde voor de boekdrukkunst. De geur van een offset drukkerij. De inkt, het papier. We leven in tijden die snel veranderd zijn. De oude technieken van offset verdwijnen om plaats te maken voor digitaal printen. Met zoveel verlies van zoveel, dat het boek een ander ding geworden is
Men mocht verwachten dat we in de eeuwen van verlichting minder duisternis tegenkomen. Er blijft in het spel dat we samenleving heten, juist heel veel onbelicht. De huidige samenleving met zijn consumentisme en heilig geloof in systemen zoals “de markt” en “de economie” bestaat juist dankzij duisternis. Laten we de zaken buiten beschouwing die we als slecht bestempelen en waar men schande over kan spreken in de krant, dan blijft er nog genoeg over dat de samenleving liever verduistert. Laat de krant de krant. De media de media. Laten de doden hun doden begraven
Er is nog hier en daar de mens waar Nietzsche over sprak, al is hij bijna uitgestorven. Een mens die op zoek naar zijn eigen grenzen, schept. Zich terugtrekt op zichzelf en met zichzelf in Arles gaat schilderen, de dichter die nog een poëtica weet te scheppen en zich dan terugtrekt in Afrika als wapenhandelaar, omdat hij niet aan zijn eigen standaarden kan voldoen. De uitgever die zijn geërfd vermogen aanwende om alleen dat uit te geven dat zijn smaak betaamde en een boekenwinkel aan het Spui, de filosoof die ongekend de bergen van Sils-Maria introk.
Wij zijn soms goed in hen te eren als ze dood zijn, niet dat we er een jota van willen snappen waar ze voor stonden. Maar wat heeft of had die mens daaraan? De moderne schepper weet zich dan ook te verhouden tot de tucht van de markt en vooral het publiek en laat zich disciplineren. Succes is in deze moderne tijden niet te vinden in het scheppen van het onmogelijke maar in de bekendheid in de media en in de grootte van de villa, je geliefd weten bij een stoet van aanbidders, een hofhouding bezitten als in een film van Pasolini of Fellini.
De moderne samenleving verliest zijn interesse in het enige dat ertoe zou moeten doen. De mens en zijn verhouding met de wereld waarin hij leeft. De studie Neerlandistiek trekt nog maar 200 studenten. Antropologie staat nummer één op de lijst van nutteloze studies. De consument wordt niet geleerd om nieuwsgierig te zijn maar om te pronken met de middelen van levensonderhoud. De Luis Vuiton tas is toegankelijk voor iedereen. Althans als plaatje.
De intellectueel staat in dienst van een cynische elite. De hebzuchtig technocraat is aan de macht, die best wel iets wil doen aan cultuur of natuur, als ie er zelf maar beter van wordt. In elk opzicht.
De Oplichterij werpt licht op alles wat verduisterd wordt. Van het genie die aan de randen van de wereld leeft tot de mens die zich alleen nog als consument mag presenteren. En op de systemen en de instituties die hem tot slaaf maken: een vrijwillige en gewillig slaaf.